Xordas
Xordas fican as miñas orellas,
cegos fican os meus ollos,
eu que baixei, eu que baixei,
coas meigas os bosques
e alí escoitei.
Xordas fican as miñas orellas,
cegos fican os meus ollos,
eu que subin
o alto dos cumios,
e alí observei,
ali observei.
Óso e madeira, pedra e trisquel,
coñecín os que moran no alto das árbores,
os que corren espidos na neve do inverno,
os que vagan nas sombras cantando unha canción.
Óso e madeira, pedra e trisquel,
coñecin os que rin en fronte o perigo,
aqueles que poden agocharse baixo as pedras,
tamén os que teñen lume nos ollos.
Mais nada que facer, non comprenderei, e aqui xacerei, durmirei. (repeat)